‘Om je manier van denken te veranderen en succes te hebben, is het nodig om je gedachten niet te richten op wat verkeerd is, maar op wat je intentie is. Wat wil je creëren?’
Deze uitspraak lees ik in een artikel van Wayne Dyer (Happinez #7, 2009). Ik ben verrast. Vooral omdat het zo eenvoudig beschreven staat; als je uitgaat van de eenvoud van echt goede ideeën, moet dit wel een goed idee zijn… verderop lees ik:
‘Waar we aan denken, waar we aandacht aan schenken, wordt groter en krachtiger. Een van de redenen dat mensen niet goed zijn in het oplossen van problemen (…) is dat hun gedachten altijd gericht zijn op wat er verkeerd is, wat er mist en wat er niet deugt. (…) Als ik aan een boek begin, vraag ik altijd aan mijn uitgever of hij alvast een cover van het boek wil maken dat ik om een ander boek kan vouwen. Dat zet ik vervolgens op mijn bureau. Elke dag onder het schrijven kijk ik ernaar en ga ervan uit dat het boek al is voltooid. Ik denk altijd van het einde naar het begin en sta dan toe wat er ook maar moet komen om dat voor elkaar te krijgen. Gebruik je verbeelding, begin met het einde en het universum zal zich gaan verbinden met je gedachten.’
Deze methode vindt je ook terug in de ‘Seven Habits’ van Covey: ‘Begin with the end in mind’. Dit voorkomt dat je van de onmogelijkheden uitgaat en alle bezwaren en redenen om niet te beginnen eerst door moet voor je bij je intentie bent. Maar hoe maak je dat nou concreet, behalve door de cover van je boek alvast te laten drukken? De ‘wondervraag’ vanuit de oplossingsgerichte psychotherapie kan helpen: ‘Stel: je gaat vanavond slapen en vannacht gebeurt er een wonder. Waaraan merk je morgenochtend als eerste dat het wonder is gebeurd?’ Je gebruikt je verbeelding en gaat uit van de gewenste situatie. ‘Ja maar’ en ‘dat kan niet’ doen niet ter zake. Je start een creatief proces. Het eerste dat je ’s morgens ziet is een symptoom van een nieuwe situatie. Als je daar dan vandaag mee aan de slag gaat, verbindt je je aan de intentie.